czwartek, 17 lutego 2011

A tak Paskudne Futrzaki wyglądały, kiedy były małe:

Autor: Procella o 11:39
Etykiety: ,

10 komentarzy:

  1. MONIKA SJOHOLM17 lutego 2011 12:07

    O! Piękne! prawda, ze dwa koty łatwiej chowac niż jeden? Nie nudzą się tak bardzo jak w pojedynke wiec ciut mniej psocą , co?

    OdpowiedzUsuń
  2. Procella17 lutego 2011 12:17

    Mniej psocą... no nie wiem ;) I nie chcę wiedzieć, ile to jest w takim razie "więcej". Czasem mam wrażenie, że to dwa tornada zamiast jednego. Ach, te gonitwy przez cały dom, kończące się prawie pod sufitem na makatce... walki na parapecie, mocno szkodliwe dla firanek... Teraz już trochę spoważniały (mają po 5,5 roku), ale na początku było NAPRAWDĘ wesoło.

    Ale i tak bez kota nie ma życia ;)

    OdpowiedzUsuń
  3. Varia czyta17 lutego 2011 12:45

    rude jest piękne, a rudy kot to najpiękniejsza rzecz na świecie. choć nie ważny jaki kolor i tak mam obsesje na ich punkcie ;)

    OdpowiedzUsuń
  4. sabinka.t117 lutego 2011 12:45

    Piękne!!!!

    tez chciałam rudego...no cóż nie wszystko można mieć :)
    Cudnie śpią razem!!!!

    OdpowiedzUsuń
  5. Ellaine17 lutego 2011 13:55

    Ciekawe czy temu pod spodem było wygodnie? ;) Piękne kociaki.

    Pozdrawiam

    OdpowiedzUsuń
  6. Kasiek17 lutego 2011 14:01

    Bure miałam przez większość życia, rude mnie fascynowały. Twoje sa przekochane!!

    OdpowiedzUsuń
  7. W.17 lutego 2011 14:04

    Piękne :)

    OdpowiedzUsuń
  8. Procella17 lutego 2011 14:11

    Teraz już urosły, ale dalej są sympatyczne. A rudy z każdym dniem jest bardziej podobny do Garfielda.

    OdpowiedzUsuń
  9. Lirael17 lutego 2011 17:44

    Piękne! W dodatku grzeczne jak aniołki. A w Twoim "Garfieldzie" zakochałam się od pierwszego wejrzenia.

    OdpowiedzUsuń
  10. Procella17 lutego 2011 19:12

    Grzeczne, akurat... Tylko wtedy, kiedy śpią ;)

    OdpowiedzUsuń

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)